ضرورت بررسی مفهوم بازتوزیع لنگر و تعیین مقدار (آزمایشگاهی و تئوری) آن در دال‌های سراسری پس‌تنیده با بتن خودمتراکم

دراختیارنبودن اطلاعات و عدم شناخت کافی بتن خودمتراکمپانویس{s‌e‌l‌f c‌o‌m‌p‌a‌c‌t‌i‌n‌g c‌o‌n‌c‌r‌e‌t‌e (S‌C‌C)} و پس‌تنیدگی در عملکرد سازه‌یی عرشه‌های یکسره‌ی پل‌های پس‌تنیده در جهان و ایران، انگیزه‌ی اصلی این نوشتار است. بدین منظور ابتدا مروری بر مفهوم بازپخش لنگر در آیین‌نامه‌ها برای بتن‌های معمولی (نیازمند به ویبره)صورت گرفته است. همچنین، برای بررسی عملکرد این نوع بتن در بازپخش لنگر و ارزیابی رابطه‌های موجود آیین‌نامه‌یی بتن‌های معمولی، دو نمونه‌ی آزمایشگاهی دال دو دهانه‌ی سراسری پس‌تنیده‌ی بدون پیوستگیپانویس{u‌n‌b‌o‌n‌d‌e‌d p‌o‌s‌t t‌e‌n‌s‌i‌o‌n‌e‌d t‌e‌n‌d‌o‌n} با بتن خودمتراکم به‌طول ۷٫۵، عرض ۱ و ارتفاع ۰٫۲ متر، ساخته و تا مرحله‌ی نهایی بارگذاری شدند. نتایج تحقیقات نظری و آزمایشگاهی نشان داد که استفاده از آیین‌نامه‌های فعلی دنیا برای تخمین مقدار بازپخش لنگر در سازه‌های بتن معمولی را می‌توان با اطمینان برای بتن خودمتراکم به‌کار برد.